 Sındırgı, Türkiye |
|
|
| Bilgiler |
| Şehir nüfusu |
10.267 (2000) |
| İlçe nüfusu |
47.784 (2000) |
| Koordinatlar |
|
| Posta kodu |
10330 |
| Alan kodu |
0.266. |
| İl plaka kodu |
10 |
| Yönetim |
| İl |
Balıkesir |
| Kaymakam |
Avni Oral |
| Belediye başkanı |
Ekrem Yavaş |
Sındırgı, Balıkesir iline bağlı ilçedir. Yağcıbedir halılarıyla ünlüdür.
Tarihi
İlçenin tarihi çok eski yıllara dayanmaktadır. Sındırgı’nın şehir olarak kuruluşu 18.Yüzyılın sonlarında olmuştur. M.Ö.VI.ncı yüzyılda Persler, Lidya ve bütün Anadolu ile beraber (Misya) denilen bu çevreyi de İran İmparatorluğuna katmışlardır. 200 yıl kadar İran egemenliği altında kalan bölge Bergama Krallığı ile birlikte Romalıların yönetimine geçmiş daha sonra, önce Bizans sonra Selçuklular tarafından ele geçirilerek idare edilmiştir. Karesi Beyliği'nden sonra Osmanlı Egemenliği altına giren bölgeye gelen Çavdarlılar, Avşarlılar adlarını taşıyan Türkmen toplulukları, Sındırgı yöresine yerleşmişler ve Çavdarlı aşiretinden Halil Ağa’nın mezarı halen ilçenin Karagür Köyü mezarlığındadır.
Halil ağanın torunları aralarında anlaşamayarak kardeşlerden Şerif İstanbul’a gitmiş,saraya girmiş bir zaman sonra Paşa unvanını alarak Sındırgı’ya dönmüştür. Kocakonak Köyüne yerleşerek Sındırgı’nın bulunduğu yeri kendisine koruluk ve çiftlik yapmıştır. Daha sonra bu yeri cazip görüp Midilli adası ndan getirttiği Rum ustalarına Koca Camii (Şerif Paşa Camii)’nin, yanındaki hamamı, (Kocahan) yaptırmıştır. Böylece şimdiki Sındırgı Koruköy adını alarak 1845 yılında köy haline gelmiştir.
1884 yılında Belediye kurulmuş, 1913 yılında Bigadiç’ten ayrılarak ilçe olmuştur. 29 Haziran 1920 tarihinde Yunan işgaline uğrayan ilçenin halkı, canla başla mücadele ederek Rum Birliklerini yıldırmış, sonuçta bir yerde barınamayacaklarını anlayan işgalciler birçok yangın çıkardıktan sonra ilçeyi terk etmişlerdir.
3 Eylül 1922’de işgalcilerden kurtulan Sındırgı bu günü resmi kurtuluş günü kabul edip, her yıl coşku ile kutlamaktadır
Coğrafya
Sındırgı, Balıkesir’in güneydoğusunda yer almakta olup, eski Balıkesir-İzmir yolu üzerinde Balıkesir’e 63 km. uzaklıktadır.Kuzeyinde Dursunbey, Bigadiç, Güneyinde Manisa’nın Demirci, Gördes ve Akhisar, Batısında yine Manisa’nın Kırkağaç, Doğusunda Kütahya’nın Simav ilçesi ile çevrilmiştir.
İlçenin arazisi genellikle dağlık ve ormanlarla kaplıdır. Denizden yüksekliği 250m.'dir. Ormanlık ve dağlık bölgenin eteklerinde özellikle batı kesiminde Simav Çayı çevresinde geniş düzlükler uzanmaktadır. Güneyi çamlarla kaplı dağlık alan üzerindeki Sındırgı beli 725 m. rakımda olup, Balıkesir - Manisa il sınırını kestiği noktayı meydana getirir.
Doğuda 1615 m. yükseklikte Alaçam dağları, Batıda Davullu ve Kazan Dağlarının yamaçları, Güneyde Kazan dağlarının yamaçları ve yine Güneyde 1382 m. yüksekliğinde Sidan dağı bulunmaktadır. Ayrıca Kuzey-batı istikametindeki Ulus dağı 1769 m. Yükseklik ile Marmara ve Ege bölgesinin en yüksek dağları arasında yer almaktadır.
İlçe arazisinin % 51’i ormanlık % 24’ü tarıma elverişli alan, % 22’lik kısım dağlık ve kıraç arazi, % 3’lük kısmı ise çayır, mera ve sulu tarım arazisinden oluşmaktadır. Ormanlık alan 71.550 hektardır. İlçenin başlıca akarsuları, Simav Çayı, Ilıcalı ve Cüneyt çaylarıdır.
Akdeniz İklimi'ne sahip ilçede, kışlar yağışlı ve ılık yazlar kurak ve sıcak geçmektedir. Yıllık yağış ortalaması 650 mm dir. Yılın en düşük sıcaklığı –8oC, en yüksek sıcaklığı +38oC'dir.
Nüfus
1990 yılı Genel nüfus sayımına göre İlçe Merkezinin nüfusu 9511, belde ve köylerin nüfusu 29254 olmak üzere toplam 38765 olarak tespit edilmiştir. 1997 Nüfus tespitine göre, İlçe merkezi nüfusu 10267, belde ve köyler toplamı 39950 olmak üzere toplam 50217 iken, 2000 yılı Genel Nüfus Sayımı kesin sonuçlarına göre ilçe merkezi 10492, belde ve köyler 37292, olmak üzere toplam 47784 olarak gerçekleşmiştir.
1990 yılından 2000 yılına kadar süre gelen nüfus dağılımına bakıldığında özellikle köylerden başta ilçe merkezi olmak üzere büyük kentlere doğru bir göç yaşanmaktadır. Bu göç nedeniyle kırsal kesimdeki nüfus 1997 yılına göre % 3,6 azalmıştır.
İlçenin nüfusu 2000 genel nüfus sayımına göre 47784'dir. Bunun 10492'si ilçe merkezinde, 37292'i ise kasaba ve köylerde yaşamaktadır.
İlçe bağlısı olarak merkez hariç olmak üzere ilçe merkezine bağlı; ? belde, ? köy ve ? mahalleden oluşmaktadır.
| Yıllara göre ilçe nüfus verileri |
| Yıllar |
Merkez |
Köyler |
Toplam |
| 2007 |
|
|
|
| 2000 |
10492 |
37292 |
47784 |
| 1997 |
|
|
|
| 1990 |
9511 |
42493 |
52004 |
| 1985 |
|
|
|
| 1980 |
|
|
|
| 1975 |
|
|
|
| 1970 |
|
|
|
| 1965 |
|
|
|
| 1960 |
|
|
|
Turizm
İlçede turizm potansiyeli açısından son yıllarda gözle görülür bir canlılık görülmektedir. Sınırlı sayıda da olsa özellikle iç turizme yönelik olarak yılın belirli dönemlerinde zaman zaman bir hareketlilik oluşmaktadır. Kaplıca turizmine yönelik olarak ilçe merkezine 17km. uzaklıkta Hisaralan köyü yakınlarında önemli bir sıcak su kaynağı mevcut olup, 96 derece su sıcaklığı ile burada bulunan 4 adet pansiyonla kaplıca turizmine yetersiz koşullarda hizmet vermektedir. Önemli bir turistik tesis yoktur.
Yüzeye kendiliğinden çıkan bu jeotermal enerji kaynağı havzasında yapılan etütlerde 500 lt/sn sıcak sudan daha fazla kapasite tespit edilmesine rağmen bu güne kadar hiç değerlendirilememiştir. Mevcut suyun ilçe merkezine getirilmesi ve ilçe merkezindeki konutların ısıtılması, seracılık ve devre mülk yöntemiyle kaplıcaların yapılması amacına yönelik olarak 1995 yılında SINTER A.Ş. (Sındırgı Termal Turizm ve Seracılık A.Ş.) kurulmuş olup, yeterli kaynak akışı sağlanamadığından bu proje gerçekleştirilememiştir.
İlçe merkezine 10 km. uzaklıktaki Orman İşletme Müdürlüğüne ait Kertil ormaniçi piknik ve mesire yeri özellikle hafta sonları civar il ve ilçelerden gelen vatandaşların yoğun ilgi gösterdiği ve önceleri milli park olarak kullanılan önemli bir cazibe merkezi olarak değerlendirilmektedir.
Sulama amaçlı kullanılan Çaygören Barajı uzun yıllardır yine civar il ve ilçelerden gelen vatandaşların gezi ve piknik maksatlı uğrak yeri olarak görülmektedir. Baraj sahası yakınlarında oluşturulan izcievi ileri ki yıllarda önemli hizmetler verebileceği ve yerli turizme hitap edebileceği değerlendirilmektedir.
Bunlara ilaveten her yıl düzenli olarak yapılan Kocakonak köyü panayırı, 3 Eylül Kurtuluş etkinlikleri ve bu etkinlikler kapsamında zaman zaman yapılan Yağcıbedir halı festivali de vatandaşların yoğun ilgi gösterdiği iç turizm faaliyetleri arasında sayılabilir.
Bütün bu kaynakların daha etkin bir şekilde değerlendirilmesi ilçenin tanıtılması özellikle ilçemizin orman bölgesi olduğu da göz önünde bulundurularak eşsiz tabiat güzelliklerini doğa sporları bakımından değerlendirilebilmesi maksadıyla Kaymakamlıkca bir dizi çalışmalar yürütülmektedir.
Sındırgı - Balıkesir yolunun 4.km sinde yapımına başlanılan Kuvâ-yi Millîye Anıtı ve Anıt Parkı tamamlanarak hizmete girmiştir.
Vatanımızın düşman işgalinden kurtarılmasında ve Cumhuriyete giden yolda çok önemli bir rol üstlenen başta İbrahim Ethem Akıncı, Makbule Efe, Halil Efe ve onlarca isimsiz Kuvâ-yi Millîyecilerinin aziz hatıraları ile Cumhuriyet şehitlerinin anısına 2002 yılı Eylül ayı içerisinde yapımına başlanılan Anıt park inşaatı yaklaşık 2.5 aylık bir çalışma sonucu bitirilmiştir.
Yağcıbedir Halıları
Yağcıbedir Halıları Yörük aşiretinin örf, adetleri ve geçmişlerini yansıtan bir sanat eseridir.Yağcıbedir halıları İlçe ve merkezi köylerde yaygın olarak dokunmaktadır. Yağcıbedir Halıları çok ince yün ipliklerden dokunur. Atkısı ve çözgüsünde yün ipliği kullanılır. Dm²'sinde 1400-1600 düğüm bulunur. 1 cm'sinde 30-35 ilme bulunur. İlme düğümleri Türk Düğümü (Gördes) çok sağlam atıldığından halıların ömrü çok uzundur. Bu gün Sındırgı yöresinde 10.000- 10.500 civarında tezgahta yılda 300.000 adet çeşitli ebatlarda Yağcıbedir Halısı dokunmaktadır.
Yağcıbedir Halılarının ipi kök boya larla boyanır, boyaları solmaz. Yağcıbedir Halılarında 4 ana renk hakimdir. Lacivert (gök), Kırmızı (Al), Koyu Kırmızı (Nariç), Beyaz (Ak) dır. Yağcıbedir halıları kullandıkça renkler daha güzelleşir ve değer kazanır. Halıların 150-200 yıl ömrü bulunmaktadır. Otantik özelliğe sahiptir. Yağcıbedir Yörük Halkı yaşantısını dokuduğu halısına yansıtmıştır. Halıdaki her motifin bir anlamı bulunmaktadır. Sevinç ve üzüntülerini motif dokuduğu halıya işlemiştir. İlçe köylerinde genelde her köyde halı dokuma çalışmaları vardır. Ağırlıklı olarak Karakaya- Eğridere- Eşmedere- Çakıllı- Alakır- Gölcük ve Danaçayır köylerinde Yağcıbedir halısı dokunmaktadır. Sındırgı tipi Yağcıbedir Halıları üç grupta toplanır:
- Karagöz
- Heybesulu
- Yedielli gibi isimleri almışlardır.
Spor
Bir yörük ilçesi olan Sındırgı'da öteden beri ata sporumuz olan yağlı güreşlere ilgi vardır. Kurtdereli Mehmet pehlivandan sonra Balıkesir bölgesinde Sındırgı adeta bir marka olmuştur. İlçe birbirinden değerli güreşçileri güreş camiasına kazandırmıştır. Bunlardan en meşhurları Sındırgılı Şerif ve Mehmet Ali Yağcı pehlivanlardır.
Kaynak
 |
Sındırgı belde ve köyleri |
 |
|
İl: Balıkesir ● İlçe Merkezi: Sındırgı
Beldeler: Gölcük | Yaylabayır | Yüreğil
Köyler:
Akçakısrak | Aktaş | Alacaatlı | Alakır | Alayaka | Armutlu | Aslandede | Bayırlı | Bayraklı | Bulak | Bükrecik | Büyükdağdere | Çakıllı | Çaltılı | Çamalanı | Çayırköy | Çayören | Çelebiler | Çıkrıkçı | Çılbırcı | Çoturtepe | Danaçayır | Dedeler | Derecikören | Devletlibaba | Düğüncüler | Düvertepe | Eğridere | Eşmedere | Gözören | Hisaralan | Ilıcalı | Işıklar | İbiller | İzzettin | Karaağaç | Karacalar | Karagür | Karakaya | Kepez | Kertil | Kınık | Kıranköy | Kızılgür | Kocabey | Kocakonak | Kocasinan | Kozlu | Küçükbükü | Küçükdağdere | Kürendere | Mandıra | Mumcuköy | Ormaniçi | Osmanlar | Pelitören | Pürsünler | Sinandede | Süller | Şahinkaya | Şapçı | Taşköy | Umurlar | Yaylacık | Yolcupunar | Yusufçamı
|
|
|
